Μπορεί η χώρα μας να είναι παγκοσμίως γνωστή για τα νησιά και τις θάλασσές της, αλλά θα επαναλάβω κάτι που εξακολουθώ να πιστεύω από πολύ παλιά. Πως κατά τη γνώμη μου η “πραγματική” Ελλάδα κρύβεται πέρα από τα γνωστά στον πλανήτη μέρη, σε σημεία που (ίσως και για καλό) δεν έχουν γνωρίσει την επισκεψιμότητα των εκατομμυρίων τουριστών το χρόνο. Μέρη που πραγματικά η φύση έχει τον πρώτο λόγο και που σε κάνει να αναρωτιέσαι για τους λόγους τους οποίους οδηγήθηκες σε άλλους τρόπους ζωής. Αυτά σκεφτόμουν όταν βρέθηκα στην Ελατού μαζί με την Κέλλυ και τον Παναγιώτη για τη βάφτιση του μικρού τους Κωνσταντίνου, ένα χωριό που αν και το όνομα από μόνο του έπρεπε να με βάλει σε υποψίες, με κατέπληξε με την ομορφιά της φύσης του. Γι αυτό και προσπάθησα να πω μια ιστορία σχετική με τις παραπάνω σκέψεις αλλά και άλλες που τις αφήνω στην κρίση και άποψη του θεατή.
Greece may be well-known for the islands and seas, but I always believed that the “real” Greece hides beyond its famous places, in places which (for better or worse) millions of visitors every years is not a reality. Places where nature has the first word and makes you wonder about the reasons that led you in different ways of living. Those were the things I was thinking when I found myself in Elatou, together with Kelly and Panagiotis, for the christening of their son Konstantinos, a village although it should make me expect it judging by its name (since it means Place Of Firs), still amazed me with the beauty of its nature. For that reason, I wanted to tell a story that relates to all those thoughts and others that I will leave to the judgement of the viewer.
